|
Capella Vis Comica
Serdecznie
Wita
Gościa
|
|
|
Zobacz
wzorzec rasy....
Zobacz także NSDTR
w
Polsce....
Zobacz także NSDTR
w Ameryce....
 |
Tym Wszystkim, którzy kochają Scotie i tym, którzy chcą bliżej poznać tą ciekawą rasę chciałabym przedstawić interesujący i poparty dokumentami historyczno - przyrodniczymi felieton napisany przez P. Jarosława Andrelczyka, a dotyczy źródeł powstania rasy: Nova Scotia Duck Tolling Retriever.
Felieton
Czy Wiesz, że rasa "Nova Scotia Duck Tolling Retriever" swoimi korzeniami sięga ( bardzo odległej w dziejach ) historii Indian Ameryki Północnej ?
Historia powstania tej rasy nie jest tak prosta i w zasadzie bliska jak się podaje w różnych publikacjach, ale jest bardziej złożona i odległa w dziejach Ziemi.
A zaczyna się na Kontynencie Amerykańskim zasadniczo już w czasie równoległym ze zlodowaceniami i
pobytem lodowców na terenie Polski i wielu krajów obecnej Europy środkowej ( tj. niemniej niż 7,5 tys. lat p.n.e. )
Historia psa nierozerwalnie związana jest zawsze z historią człowieka - stąd poznanie historii człowieka Ameryki Północnej daje obraz całości.
Bardzo skrótowo można powiedzieć że: przed kilkunastoma tysiącami lat na obecny kontynent Ameryki Północnej (z północy i północnego zachodu) z Azji i Indochin zaczęła napływać ludność wędrowna i koczownicza. posuwając się w głąb kontynentu ludzie ci oswoili małego wilka stepowego (formę pośrednią między wilkiem a lisem) z dość dużą przewagą typowych psich cech.
Z tak udomowionymi czworonogami ludzie ci dotarli na terytorium obecnej Nowej Szkocji.
Tereny te zamieszkiwały takie plemiona indiańskie jak MICMAC, CREE, BEAWER, HURONOWIE, FOX i inni.
Na 500 lat przed oficjalnym "odkryciem" Ameryki przez Kolumba na tereny Nowej Szkocji przybyli Wikingowie ( psy Wikingów nieznane ) i osadowili się na kilka wieków nazywając te tereny Helluland.
Kolejnymi europejczykami byli baskijscy wielorybnicy( XIVw.) którzy w zbliżonych rejonach łowili wieloryby, a do prac na lądzie w charakterze zaprzęgowej siły pociągowj przy oprawianiu wielorybów używali psów ciężkich w typie MASTIFA TYBETAŃSKIEGO (molosowate).
Pies rasy NOWOFUNLAND wywodzi się właśnie z tamtych terenów (niedaleko obecnej Nowej Szkocji).
Kolejna ekspansja europejska na tych terenach to kolonizacja francuska.
AKADIA tak nazwano ten obszar, który zamieszkali Francuzi na ok.250 lat.
Ich osadnictwo było przyjazne i niezbyt ekspansywne wobec Indian. Właśnie Francuzi przywieźli z sobą psy w typie SPANIELA BRETOŃSKIEGO. W tym samym czasie na terenie Europy znacznie wzrosło zapotrzebowanie na skóry bobrowe i silnie rozwinął się handel wymienny pomiędzy rodzimymi mieszkańcami ( Indianie ) a europejczykami.
Często Indianie do aportowania upolowanych bobrów używali małych rzecznych piesków.
Tak więc nie tylko polowanie na ptactwo, ale i na bobry to było zajęcie dla małego rudego pieska Indian.
Sukces polegał na fenomenalnej technice holowania upolowanych dość ciężkich bobrów przez stosunkowo małe, rude psy.
O te terytorium politykę roszczeniową zgłosiła również Anglia.
W wyniku czego wybuchały liczne konflikty zbrojne i ostre działania wojenne.
Po około 1750 r. Anglicy zajmują AKADIĘ całkowicie i nadają jej oficjalną nazwę NOWA SZKOCJA.
Ostra kolonizacja angielska przyniosła z sobą masowy jak na owe czasy napływ emigrantów z Europy.
Pojawiły się również nowe rasy psów :spaniele, setery, owczarki collie, a Holendrzy przywieźli ze sobą KOOIKERHONDJE.
Jednak w przeciwieństwie do Francuzów ludność anglosaska odsuwała na plan dalszy rodzimych mieszkańców ( wraz z ich rudymi psami ).
Na potwierdzenie odrębnej rasy psów indiańskich przytaczam fragment Wieści Posłańca z Kronik Polskich XVI i XVII wieku.
|
|
|
Faktem jest , że na blisko 200 lat francusko-kanadyjskie psy wabiące niemalże całkowicie zniknęły, a miejsce gdzie przetrwały do wczesnych lat XIX wieku - pojedyńcze sztuki - jest zapewne tajemnicą.
Zródłowe dokumenty kanadyjskie podają wiele nazwisk osób, które szczególnie zasłużyły się w ratowaniu rasy i jej wypromowaniu poza obszar Kanady.
Są to między innymi :
1. Nicholas Denys - kolonizator francuski
2. Erna Nickerson z Yarmouth - właścicielka słynnej hodowli
3. H.A.P.Smith - szeryf hrabstwa DIGBY
4. Jednak najbardziej zasłużył się Pułk. Cyril Colwell z Halifaxu, który na szeroką skalę prowadził poszukiwania w południowo-zachodniej części Nowej Szkocji - szukając do kojarzeń odpowiednich psów, aby poprawić czystość rasy, ponadto uratował psy przed kolejną epidemią.
Dwie wcześniejsze z roku 1918 i 1923 niemal doszczętnie doprowadziły do wyginięcia tych psów.
5.Hettie Bidewell z Moose Jaw ponownie wprowadziła do hodowli Tollery (koniec lat 50 XX w.)
Natomiast żadne zródłowe dokumenty dotyczące tej rasy nie podają, aby istniał rybak J. Allen z Yarmouth County o wybitnej wiedzy i doświadczeniu kynologicznym, oraz sprecyzowanym celu tworzenia nowej rasy.
Jednak spotkałem się w polskich artykułach, że uznaje się go za oficjalnego twórcę rasy - co wg . mnie jest nieprawdą.
"Rybak Allan"- jest tylko usprawiedliwieniem na poważne braki w wiedzy historycznej dotyczącej Tollerów i półwyspu Nowa Szkocja.
Autor : Jarosław Andrelczyk
|
|
|
Niezwykła inteligencja, posłuszeństwo, błyskawiczność działania oraz chęć zadowolenia swojego właściciela spowodowało, że wzrasta teraz zainteresowanie Małymi Retrieverami z Nowej Szkocji.
Chociaż oficjalnie rasa jest bardzo młoda bo zarejestrowana w FCI niedawno pod Nr. 312 to swoimi korzeniami jak widać sięga czasów bardzo odległych.
W felietonie wspomniano o wykorzystywaniu Małego Rzecznego Pieska Indian do pomocy przy polowaniu na bobry.
Przytaczam więc zdjęcie jako potwierdzenie tego faktu.
David i Wanda Green - British Columbia
|
|
|
Littleriver's Beau i Littleriver's Casey Tolling Beaver?
|
|
|
|
|
|
